deniz ve ali ismailbıraktım geriye sıkılmış bir günü ilikleri boşalmış gecede sancılı adımlar uykusuz ormanda yolunu arar gökyüzü kurşunlanır göğsünden lanetli kelimeler önüne katar sevdiklerini bir hiçliğin akışında eğilmez suyunu almış çelik korkmaz kıstırılmış umutların eşiğindeki inançlı yürek sevişirken hayatla ölümsüzlüğü bağrında taşır bu şehir bir ok gibi saplanırsa hürriyet acılı düşlere inanma sözlüksüz cümlelere cehennemdir içimize akan nehir sararmış mevsimler ısınır soluğumuzla nerede bir deniz ölse orada bir güneş söner durulmaz akan sular çamurlu yalanlarla nerede bir ali ismail ölse orada bir ışık söner ... 21.03.2018 Mönchengladbach... |