gör
soluğumda tutunan geçmişin
suskunluğunu haykıran
zamanı

gör ki o anı
karaya boyandığında tuvallerimiz
özgürlüğe dokunan ellerin
tükenmez gözleriyle
sabahı aşk kokan kıyılara
mavisini verirdi deniz

nasıl anlatayım sana
bir şehrin toptan çöküşünü
soyunduğunda umutlarını
bir ırmak kan yağardı gözlerinden
dağlar seni çağırırdı
karanfil kokulu düşlerine

bilemezsin
sabaha koşan günün
doru taylara özlemini
darağaçları ne kadar korkaktı
gördüğünde
mehtabın devrim giyinik gençlerini

kötülükler dökülürken sözlerinden
gecesi peçelidir
gizini saklayan düşün
her sabahın öpüşünde
karanlığı yıkardı üzerinden
ki
sözlüğümde mavi gök
mavi deniz
güneşin uzayan saçlarından
aydınlığı içeriz

işte
aşkları ak
aşkları papatya
aşkları ak papatya açan insan
sevdik hep kendimizden verdik

iki yakası biraraya gelmeyen dağların
menekşe gözlerinde seviştik

ve hep
ve hep
koca bir yürek üzre kendimizden
eksildik...

6.3.2014 Mönchengladbach...