Olmamış Aşka Ayrılık BiçtikŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Sen başka gömleklere düğme olduğundan beri,
İki yakam bir araya gelmiyor artık!... Doğmamış aşka ayrılık biçtik Doğmamış çocuğa don biçecek kadar emindik kendimizden Bu yüzdendi ilk fırsatta kollarımıza atılmamız Aşkın doğmayacağını hesaplamadan sevdalandık Biz yine ayrı kaldık Pantolonun tek bacağı kadar ayrı İkinci bacağının olmayışı kadar eksik Düğmelerin yokluğu gibi Bu yalnızlık Üşüyorum gömleğimin düğmesinin düştüğü yerden Tutunacak bir el Saracak bir sıcaklık bekleriz Gömleğimizin iliklenemediği zamanlarda İki yakamızı bir araya getiremeyecek kadar beceriksizdik Hayat denilen bu yerde Usta olamadık Dahası çok gömleğimiz de olmadı Üzerimize giydiklerimizden başka Giymeyi de beceremedik ya Kimisi bol durdu Kimisi hiç olmadı Yakıştı bazen Yakışanlar da üzerimize olmadı Bilindik hayatlarımızı Bilinmedik acılarla birleştirecek kadar acıların çırağı olduk Yine beceremedik bir bedende tek gömlek giymeyi Yine açıkta kaldık Doğmamış aşkımız kadar *** Doğan güneşi bile paylaşamadık Yarını bölemedik ortadan ikiye Bölmeye ne gerek vardı ki? Biz iki ayrı kentte birleşemeyen iki deniz kıyısıydık Kumlarımızdan tanıyabilirdik birbirimize Denize salsak kumlarımızı Belki birleşirdik Doğmamış aşka ayrılık biçerken Ayrı sokaklarda etrafını aydınlatmaya çalışan İki ayrı lamba gibiydik Etrafımızı aydınlatırken Işığımızdan olduk Biz hiç aydınlatamadık birbirimizi Bir çocuğun attığı tek taşla vurulacağımızı hesaba katmadan Arada bozulan, yanıp sönen Ayrı sokaklarda aynı ışıkla aydınlatan İki ayrı, beceriksiz sokak lambasıydık Çocukların attığı taşa denk gelir gece yarısı Belki bambaşka bir şehirde Bambaşka bir denizde birleşir yeniden kumlarımız Cinayetlerimizin failini ararken Aynı bedende suçluyu buluruz Ayrı acılarla sızlanırken İki ayrı bedeniz artık aynı yaralarda Her sabah aynı yaralarla yıkanırız Aynı tondaki kırmızıya boyanırız Ayrı sokaklarda mutluluğu bulmayı umarak ararız Bir katil kurşun çıkar sonra vuruluruz Aynı yerden, aynı silahla Biz ayrılık biçtiğimizle kalırız Başlamadan biten sevdalara ağıtlar yakarız En temiz cinayet değil midir aslında Yaşamadan ölmek? Başlamadan bu yüzden biteriz Yaşamadan aşık oluruz Aşık olmadan ayrılırız Olmamış aşka ayrılık biçerken Kalbimizin açıkta kalacağını bilemeyiz İki Ekim İki Bin On İki 11 00 Nevin Akbulut |
kutlarım kardeşimi