6
Yorum
5
Beğeni
5,0
Puan
1280
Okunma

Hangi akvam-ı beşer sana derki El-veda ?
Unutuldu mu yoksa ebedi Ata ?
Cumhuriyet onun eseri, bu düvel-i muazzama...
Fikirleride beden olup karıştı mı toprağa ?
Üzüldü ; kurdu, kuşu, yas tuttu hasım,
Boynu bükük yaşıyor on kasım !
Ona veda Nutuk’una veda ! Zabitle Hasbihal’e ,
Cumhuriyete , Türkiye’ye , geleceğe !
Gökkubbe taşımaz tüm nefesleri ,
Afaklar döker saikaları,
Yaşadığın toprak deler, yırtar karaları !
Taşar, sığmaz bedenime kalbim,
Bin müselsel feryadım.
O ki hamaset, ruh-i ser-bazın,
Yüksektir şanın, yere değmez başın.
Mevlana ölümü düğün günü sayar.
Torun neden veda bilir ?
Sadece beden-i terk eyledi,
Ruh-u ebedi.
Şu Ay’a bak ki ; Arş’da o , bayrakta o ,
Atanın kaşları !
Şu denizler gözleri,
Güneş saçları ...
Sen ki bu ecdadın torunu !
Ağlama, incitme Atanı !
O görürse halini ,
Denizlerinden dudaklarına akar selleri !
5.0
100% (5)