ŞİİR-42Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Güldürmekten öldürecen sanırım sen beni armut kafalı.Sakın ha sakın şiir yazdığını sanma...Gene dalmışsın sonbahara....of puf deme sen yinede yazmana bak...kafana göre takıl salak şey....Senin adam olduğunu görmeyecem de sen karşıdaki ağacın hangi meyvesinin adını benden çok daha iyi biliyorsun...yosa ayıları saracam üstüne...iyisimi saklan sen :-)))
DÖKÜLMELER... Can çekişen bir mevsimin sancısındaydı dal Sarı kokan matem havalarına isyandı yağmur Rüzgara inat pike yapan kırlangıçlar çocuklar kadar masumdu Savrulurken yaprağındaki ayrılık düştü eylül Sevişmeler üşüdü eski bestelerin kırık notalarında Ekimlere kucak açarken bozkır şarkıları kurudu yeşil Mat renkli sevgiler Kasımlara bırakıldı kış öncesi Güvercinler bihaberdi yarım kalmış mektupların namelerinden Kırık bir sazın son teli koptuğunda çıktı fırtına Her aklıma düşündüğünde bir yaprak daha yitirdi rengini Küflü bir türkü ürkekti dilden çıkmaya utanan Şimdi bir tüy düşse ağır gelirdi omuzlarıma Ayaklara takılan gazeller zincir olurdu limanı yakılan kendime Mahpusluğundaki yanarken boğulmalarıma Ateşe kesilen uykularda saklanırdı veda kabusları Kan çığlığı gecelerde martılar öldürüldü Yosun kokusu uzaktı bu şehirlere Hani bir teknem olsa oysa çok kürek çekerdim Yakamoz ıslatırdık belki de Ankara’da Tutarak ellerimizi yıldız doldururduk avuçlarımızda Başkalarına dileklerde bulunurduk beklide Son kalan bahar düşmeseydi bu şehirlere Yaşama sevinçlerinin yorgun şafakları açtığında Puslu dağları sisler örtse de dağları Eteklerimizde ölü kelebekleri canlandırmak vardı Islatarak öperken saksılardaki begonyaları O zaman umurumda mı kalırdı sonbahar Çökmeden kış uçtu yürekteki göçmen kuş Birazdan kar düşecek bastığın gazellerin üstüne Şimdi hazırlık zamanı buz tutmadan toprak Sana sarılmalıyım kokundaki yanınla Bulut yağmurlu toprak sen seslendi bir mevsimde Şimdi gitmeliyim içimdekileri gömmeye Aylardan Eylül hep sen döktü Kırlangıçlar hep çocuklar kadar masumdu bu sevgi gibi Yorgan olup örtülürken üzerimize sonbahar sessizdi biz gibi Üstümüzde yazdan kalma bir üşümeyle…. D Ö K Ü L D Ü K Eylül gibi son sarıldığımız sonbaharla…. |