Çöl yanığı kalırdı dudaklarda
Eski öpüşmelerin mühürlü izleri suskun sözlerde gizlenirdi
Kum fırtınası olurdu bir bedevinin dilindeki türküler
Seraplara kalırdı dokunmak tenine




Damlaya hasret bulutlardan dökülürdü ölü kelebekler
Eteklerimizde aşktan yana kan izleri
Su dolusu bir özlem kuruturdu boğazımızı
Düğüm atarken kelimeler gırtlağımıza hıçkırığındaydı şiirler




Ayrılıklarda yanardı yalın ayak bastığımız toprak
Kayardı parmak uçlarımız kayardı zifirinin içindeki yıldız
Üşürdü karanlık soğurken iklim
Ben çöl sen Kızıldeniz gibi ayrı düşerken ikimiz
Su yangınındaki aşklar yazılırdı hurma ağaçlarının gövdelerine




Bir meczubun ellerinde açardı güneş
Sızardı cılız pınarlardan yarım kalmışlık
Bir yudumluk hayat kıvrım kıvrım akarken bir yanımızdan
Kum saatlerine karıştı zerresindeki ömrümüz



Kıl çadır gölgesi getirmese de deniz esintisi
Yutkundu kum yutkundu damla
Son yaş kirpikten düşerken yerlere
Sulandı kervan yüklü hatıralar




Bin kez yağmalanıp atıldım kör kuyulara
Sırtımda harami sevgilerin kılıç izleri
Çöl ortasında milyonlarca öldürüldüm
Hiç söylemedim tutsak kaldığım adını
Puslu gözlerimdeki son nefesimle ararken silüetini
Bir o bedevi bir o meczup anladı seni ne çok sevdiğimi