son kararımız....
I—kendine ihanet eden kişi yine kişinin kendisidir…
Diyar diyar dolaşan ve tıpkı söylencelere benzeyen sonu gelmez hüzünlü hikayelerimiz, Kararsız kalınan şiir başlıklı yaşamlarımız, Mitinklerde bozgun pankartlar gibi dağılan yüzümüze tokat misali vurulan umutlarımız ve şaşkın bakışlarımız. Suçlu bizmiyiz, Yoksa devşirme hikayelerin yaşandığı günümüzde Ve devşirme hayellerimizin sıra ile birbirini takip ettiği Yalan söz sanatlarının icra edildiği ve bir o kadar da ustalıkla kullanıldığı Bir belirsizliğin son kurbanlarımıyız. Oysa; Oysaların ne çok karekökü var çünkü Bilmediğimiz bir yerdeyiz umutların tükendiği Kendimize ihanettin son kararındayız.. II--- Bodoslama atlarız çoğu zaman bir şiire başlarken, yada yanımızdaki esmer güzeli bir kıza aşık olurken, sonra mantık deriz hele yorgun düştüğümüz hikayenin sonunda kurban biz isek ve ihale bizde kalmışsa Günlerce beynimiz mimlenir Haritası belli olmayan coğrafyasında. Ama nedendir bulunmaz bir son karar mercimiz. insanız işte olancası bu sevgili dostlarım; olancası irademiz biz ve yanımızdakiler, sonra sevdiklerimiz,dostlarımız,sevdalarımız yarım kalan umutlarımız, ve sonu üşüyen hüzünlü hikayelerimiz, karar ve karasızlığın umanında parçalanıp boğulurken bizden geriye odun gibi yanan yüreğimiz delice serin olma isteğimiz kalır… sizi seviyorum sevgili dostlarım....saygılarımla... |
Yine çizgisini bozmadan başlamış ve bitmiş şiir...
Niye bitmiş ki diyesim geldi ama bitmese daha neler anlatırdı kim bilir?...
Yüzümüze çarpılan umutlar, sonu üşüyen hüzünlü hikayeler...
Ne çok şey vardı,
Hayat gibi,
Tam ortasından gibiydi...
Belki de tam hayatın orta yerindendi...
Son kararımız mı? Bunu hep düşünmeli...
Doyurucu bir şiirdi,
Sevgilerimle,