İlk Yağmur Uykusundan Sonra
senden hüzünlerle büyüdüm
belkisi en çok karanlıkta tutarak sonunu aramızdaki lunaparkın... yarısı gerçek bu didişmenin hayatla fark etmeden gelecek ayrılığı kuş resimli yastık yüzleri akılda ilk yağmur uykusundan uyanarak sevdiğim gibi gülüşlerini... bir noktayı unutarak başlarken eski bir sevmekten kalmaya kanamalar dinlencesinde öpüşmektir göz uçlarında durmak senin sen bunu bir kez bildin ama hiç anlamadın... eseceksen es ağzı aşk öyküm kahvaltılarımıza doğmamış nehirler ısladım alıngan şehvetli yalnızlığını korkularımızın şair olmaya özendim seninle konuşurken hiçbir yaz bizim olmasa da rüzgarı var aramızdaki uğultunun yanyana olduğumuz anlarımızdaki sadece bizim bildiğimiz... kağan işçen... |