ben ayrılıktan geliyorumbilse ne çok sigara içiyorum ve ne çok palavra sıkıyor dışıma içim gidişini savunuyor avunuyor sanıyor da yaşayıp gidiyorum içkiyi de abarttım/ neredeyse her akşam hem sahildeki martıları sonunda bütün kumruları ayarttım sabahları onun penceresinde güvercin benimkinde yalnız bi kumru/ ah... şu göğsümün tam ortasında koca bir yumru. işte öyle... yuvarlanıp gidiyorum sormuyorum/ sorgulamıyorum gayrı nasıl. hangi sebeple. niçin? birkaç derse başladım kimisine devam. kimisini ekiyorum kalbimde ekim’den kalma ezik bir sızı yaralı ayaklarım biçim biçim Aralığa doğru gidiyorum o şarkıları dinlemiyor şimdi bu şarkıları söylüyorum artık özümle değil gözümle gördüğüme kanıyorum evet. kabul. hâlâ çok yanıyorum yana döne. yaşayana değil dostlar ölmüşüme gidiyorum kemikleri küf olduysa da bilirim gözleri üzümdür anamın yârin gönlündeki ahval artık yüzü tutmayan bir hüzündür yâre değil. babam da yok. çekilin bi yol ben anama gidiyorum hem sarılık geçirmiş bi benizle bakıyor bana kentimdeki caddeler sokaklar. vitrinler. şık elbiseler. kafeler. sinemalar. renkli afişler insanların sözlerinde gizli birer serzeniş bilmem ne şekildir ki gözlerime çöreklenmiş o mânâ mevsim sanki suratıma suratıma "haydi oradan. kış kış!" ey sevgili kış! diyorum. peki. senden de çekip gidiyorum. JD |
ayakta alkışlanacak bir eser.. ya da bir şair..