hasbihâl- IV-çakıl taşlık bir yoldur ayaklarım olsun anne zor görmüyorum yaşadıkça ben de günah ben de mey olsun anne ar görmüyorum biraz keman biraz roman üç beş şiirlik ömür söyleyecek iki sözdür şu dudaklarım hâlâ olsun anne lâl görmüyorum dostlar birer birer çekip gidiyor fotoğraflar siyah beyaz renkler çürüyor içimdeki küçük kız sana yürüyor gayrı geleceğimi fal görmüyorum otuz iki sene bir saldır budaklarım olsun anne zül görmüyorum yaşadıkça sen de ölü sen de... heyyy! bu derin suyu artık hâr görmüyorum JD |
hüzündü çokça
aktarışı mükemmel
kaleme bereket
sevgiyle...