takdir-i ilahi-I- ne vakit vakitsiz aşık olsam rahmimden bir deniz boşalırdı benim tuzlu tuzlu çocuklar doğururdum sokağa üçü de birbirinden gürbüz üçü de birbirinden üçüz adını sabır adını huzur adını gayret… hayret! alışmayı çalışırlardı çalışmaya alışır… ölür giderlerdi sonra. yalnız kalırdım aşık aşık kalırdım yapayalnız ne vakit vakitsiz eşşek olsam gözlerime bir deniz ulaşırdı benim buzlu buzlu rakılar doldururdum bardağa üçü de birbirinden beyaz üçü de birbirinden pişman adımı yazardım buğusuna adlarını sızar sonra yazardım. nazar? ah ne vakit vakitsiz başak olsam köklerimden bir deniz çekilirdi benim tozlu tozlu rüzgarlar güldürürdüm toprağa üçümüz birden eğilirdik tanrılarla biz üçümüz birden ne ayıp alışmayı çalışırdık çalışmaya alışır… ölür giderdik sonra. toprak yapayalnız kalırdı yalnız toprak kalırdı. kabir… -II- gözlerin vaktidir diyor şimdi gözlerin… -“deniz vaktidir.” takdir? ilahi… JD |
dalgacı bir çocuğum
kıyılara çarpan dalgaları sayan
dalgacı bir dalgıç
derinlere daldıkça sonsuz düşler kur' an
takdir ?
ilâhi
* Ş a i r
hârika !
.