Biz Yanarken
tutuşturduğumuz ötelerin ötesindeydiniz
can-ı gönülde pınar kaynağıylaydı derdi temmuzun pir sultanın sazında kırık tel kadar mağrurdunuz ve aziz nesin’in sevdiği türküde mütebbessim yüzü gibi hasret gültekin’in... ölüm beyaz gemisine binmiş eflatun denizinde yüze dursun zamanın siz zamansız günler için ateşlediniz yürekteki en ince vefayı eşitliği için buğdayı toprakta sevmenin yüreği sohbette sevmekle... bir daha esmeyecek rüzgar yangınımıza rüzgar sıyrılacak tek suçundan rüzgar özgürlüğü yayacak okşanmamışlığına özgürlüğün bir daha harlanmayacak alev saçlarımızda alev arınacak tek günahından alev sevgiyi yakacak çağrılmamışlığına çocukların... biz yanarken çığlığımızla diyalektiği körükledik serinledi zulmü deviren tarihin tekerleği yüreğine su serpildi vicdanın sonsuzluğa yaktığımız türküde ve aşkın adı hasret oldu asım oldu nesimi oldu adı safa aysan oldu adı... birbirimizi adlarla bile ayırmayacağımız bir dünya olacak son türkümüzün son semahında artık hayat düşmanlığının kuzgun dumanında yanmayacağız... kağan işçen... |
Tebrik ederim