ukut-u Nar
IM




Dövülmüş peygamberler gibiyiz
Ve dinsiz imansız
Meğerse gidiyormuş bir eylem,
bir devrilmek yüzü koyun dereler


bir yabancı gibi yollarda
ana avrat sövülmüş
Sesindeki nakışlar boğulmuş
Alnının çizgileri hep bir yanlız bakış
hep eski hatıraların
dizlerinin bağları erken çözülmüş
yada kapatmış defterleri üzüm gözlerin
bir kurşuni ufukta kasvetli dünya denize dökülüyormus



sessizce salınırken riyam
yıkıldı çalıntı yapılarım
demirden, tuğladan, insanlıktan çalmalarım
diğerlerinin hepsi kaçamak
rakı tek nikahlı karım !



üstümüzde altı aydır ıssız geçinen bir güneş,
Ve diğer altı ayı toprağın gecesinde geçiren
kutuplar kadar çıplak bir ülkeyim
ne hayvan, ne dere, nede yeşil gözlerindeyim



Oysa daha korkunç ne olabilirki dünyada
Güneşin buzlu soğuk zulmünden
Ve bu sonsuz gecede antik bir trajedi
gıpta ediyorum en vahşi hayvanlara
ki naif bir uykuya dalabiliyorlar
zamanın çatısının çivileri yavaşça çıkarken
Sis ve yağmurda boguluyor gözlerim
Ve sen çalınmaktasın benden kamyondan
Çimentodan, demirden, battaniyeden


en son kış, çamura bulanmış sonbaharım,
uyuyan hareketsiz sezonlara methiyeler hazırlıyorum
şimdi dolanır beynime sıcacık bir şal
Bir puslu kefen belli belirsiz bir mezar



Uzun boğuk geceler boyunca paslanan kiblelerim,
Ilık bir canlanmada ruhumda yeniden
bir kuzgun kanadını genişçe açarken
düşüyor hissi içime yenik bir sonbaharın



Hiç bir şey
cenaze dolu bir yürek kadar dingin ve sükûn
türkü biriktiriyorum sana rızkımdan
Ve ilk bitki soyundan bu yana kadar
O soluk mevsimler, çayirmelikesi, saraypatisi


soluk gecelerimin ebedi yüzü,
eger yanlızca aysız bir gece de iki kişiyse
kaçak olarak uyutmaktadır ağrısını ayakta
ikiz aynalarda gördüğü bir derin yatakta



henüz takvimlerin yaprakları yazmazdı seni
ya da unutulan her şey sendin
kim’sizliğimin yanı başına gelip oturdun




hiçbir gölge aydınlıkla yıkanmaz
sıkıntısı artacak hayat gerçeğinin
doğal sonrasızlığıyla hep bir kız çocuğu
portakal bahçelerinin elindeki sızısıyla
biz hep çalmakla özdeşleşmişiz
üşümez sandığımız göz göze gelişimizde
sonramıza çalındı gerekçe
birbirimizle geçirdiğimizin bilinçsizliğin dışında
zaman kirli bir katil kibar bir tekrara gerekçe
her insan yönelişinin gücüyle
Tutkunun tutsağı durumuna geliyor tanrıca



İnsanın başkalarıyla savaşması, boğuşması
sonuç ne olursa olsun kahramanlıksa
Kendi savaşımda sana yenilmem
neden alçaklık olsun?
Eger sen çalıntıysan



Her göçte geçti adım her zararda ziyanım
Her yağmurda taştım her tabutta cesetce
Her coğrafyada mazlum her dilde lehçe
Her masada pay her isyanda sürgün
Her bombada darmadağın
Güne aydı gözüm, sen gözüm aydın
Gözlerin boynuma dolandı kardesçe
Elma kokulum,
Soğuk gecede sımsıcak içindeyim
Bir titreyişte ürkekçe


gönlüne, hüzünle sevinçle kelepçe
Beni benden alan tufanların nece
Yiğitçe mertçe yılgınca
Kan rengi fay hattım sana akışınca,
Gönül dehlizlerin hüzün dağların nece



Unutulmuş bir lehçeyle severim seni
Benim bu deliliğim hırsızlıga gerekçe
adım hayatın göğsünde bir kusur
Konuşurum güneşin eski bir aksanıyla
Piri sultan olanın, abdal-ı kaygusuz
Niyaz-ı Nar olanın, mısrası kanunsuz
Kara günde birleşir
Silkeleniriz simdi
Yigitçe erkekçe
sonra kavga ederiz yine çocukça



kendini beğenmiş mürekkepler sızıyor dudaklarımdan
bulutlardan medet ummam bu yüzden
çoktandır utangaçlar

‘’bir saniyen kaldı
çirkin köpek
oksijenimiz
kısıtlı’’

hacmi
fikrinden büyük beyinli serzenişler ediyorum
birkaç film karesi buharlaşıyor işte
gökyüzünden
lütfedip mazgallarımıza indi tanrı
kiliselerin çanları
pek zamandır bach’ın emrindeydi!

gerekliliğin bu yüzden
her bahar bilinçsizce açan çiçek
insanları dinleyecek
şikayet edeceksin bana sonra
ölümünü kutsayacak
sevinecek sahtekar efendiler
çalıntı bir aşk hikayesi çıkaracak
ağlamak için kullanacak önceleri
sonrasında ağlatmak için!
kendini beğenmiş mısralar fışkıracak
senin adına insanlıktan
öpüştükçe çoğalacak!

‘’bir saniyen kaldı
çirkin köpek
oksijenimiz
kısıtlı’’






ölüleri severim; resimlerde çizilmiş ölüleri
canlılar durmaz yerinde bir o yanda bir bu
oysa ölüler öyle midir
bir tabloda yüzyıllar geçirir şikayet etmezler hiç
ölüleri sevin; tablodaki ölüleri
mesela; at üstünde ki süvarileri!