Özlemek Kokusu
Ah çocukluğumu çalmışlar, anamın kucağından
Gecenin siyah sütü beslemiş büyümeyen yarınları Bir ayağına gülü dolanmış yaşamak denilen şeyin Topuğu dikenli yürümüş onca yolu Babamı çalmışlar anamın koynundan Otuzluk çiçek gibi kalakalmış Yıkandıkça büyürmüş ya çocuklar Yetişmeyince gözyaşı borçlanmış Gömdükçe çıkıyor toprağımın dibinden Özlemek kokusu. Sevgili gidenlerim En çok vedasızlığınızdı bileylendiğim… Kağıttan yapmışlar sevincimizi Dayanmıyor meltem esintisine Arkam; dibine kadar gece Gel sevdiceğim bembeyaz Düştüğüm yer ; yüzünün düştüğü yerdir. Güz birikintisine basmışız Yalnızlık sıçramış üstümüze biraz Çok sevmek baş ağrısı yaparmış Ver bulutlarımı bana, gökyüzüm sana kalsın Tepeleme doldurdum hüznü bu şiire İsteyen bir kaşık alsın. |
otuzunda...
bir anneyi şiire şiiri babaya babayı ise yüreğe sarmak...
kendime çıkan pay ile selamlıyorum dizelerinizi.