yalnızlıkbir vurgun mevsiminde kahreder sürgündeki anılar kaçarken uykularım yabana büyür suçlarım küçülen aynalarda kırılan hüzünlerle ne kadar zordur gölgesiz kalmak ışığının düştüğü yerde babasız ve anasız bir kış düşünün ustura gibi keskin sıcağında donup kalan kaygan düşüncelerin yarasında batarken vurulmuşluğumuzla ne kadar zordur ne kadar zordur kararmış geceyi beyaza boyamak hüznün uzayan saçlarında ağlarken sıra sıra uçurumlar korkunun sesine aldanır sararmış ellerinde oysa düzdedir uçurumun hevesi dağların düşlerine örülüdür engin ova sonsuzluğu yalancı sevişmelere yabancıdır doğruya sarkan bakışlar suçunu itiraf eden kızgın yüreklerin çaresizliğinde bir taş düşer ummana gökyüzü bulanır çaresizlik üzülse de sevginin alazında yürekler yanar taranır suçlar yarına artık yürek sayıklarken doru tayların ovalara inişini yeşilin özlemi karışır rüzgarlı dağların doruklarına belki ölüme hasret acının kollarına tırmanan cehennem özlemi belki de ölümdür fani dünyadaki tek ölümsüzlük umudun solduğu sabah yollarım koşar enginlere sarmaşık günlerimle uzar zaman karıncanın ayak izlerine bir ıslık duyulur uzaklardan mars ölür kırmızıda ellerime gülüşün düşer yapayalnız kalırım gölgem bana küser aldanırım sen hiç yalnız kaldın mı 04.05.2012 Mönchengladbach... |
Bir boşluğa bakar gibi bakan gözler serabı dolduruyorsa her gece rüyalarını
Uzandığın kadar acıyan canına bedel o kapkara gözlere sığdıramıyorsan aşka dar gelen tüm sevda sözlerini
Vurdum duymaz gün gece aynı renk,aynı ölümsel ahenkle başlıyor ve bitiyorsa , ürküntüsüne sığındığın şimşeğin çakan alazında sığındığın resmi kırbaç olup yüzüne düşüyorsa , zaman zamanlığından geçip tükenişin ismini lanetlenmişliğin üstüne yazıyorsa , her baktığın yüz yabancı, her söz yaralayıcı geliyorsa...hepsinden öte daha çok acıyorsan artık yalnızsın arkadaş ...yalnızsın hem de öyle bir yalnız ki ne toprağa bile yetmez bedenin bilirsin, ateşin külü etmezsin hissedersin cennet cehennem arası arafsa- yaşamakla ölmek arası hiçlik olur artık adın...dayan dayanabilirsen...katlan katlanabilirsen.... diyesi geldi benimde....çoook yaraladı üstad şiirin çoook hemde söyleyecek o kadar çok sözüm var ki aslında ...adab-ı muaşeret bilmesem ..........Yetkin kaleminizi tüm içtenliğimle kutlarm.Teşekkürler duygulandıran, böylesi çözüveren eser için.Saygılarımla.