SENİ BÜYÜTEBİLMEK
Sallanan beşikteydi seni özlemeli düşlerim
ninnilerine karışırdı yazdığım şiirlerim umudu ana sütü yapıp yapıp yokluğunu emzirmelerim senden habersizdi seni bütmelerim belki küçüktü seni sevmelerim sen büyüdükçe ben küçülürdüm kimi zaman dumanından çıkardın kısa kalırdın sigaram sen dumana karışırdın süzülürken boşluğa halkalı dumandı hep senin beni düşünmelerin benim seni ciğerime çekmelerim dolan kültablasına biriktirdiklerimdi seni çoğalttıklarım bir de baharlarım vardı mayısta açardı kiraz çiçeklerim çifli açardı hep sen küpe yapardın ben kulağından öperdim sen bilmezdin düşlerinden uçurtma yapardım yırtmadan sen göğe yükselirken ben aşağıdan sana bakardım uçurtmalarım nedense kiraz çiçeklerine takılırdı üzülmezdim seni sana kavuşturdum diye sevinirdim keyf ederdim üzülürdüm de seni az gökte gördüğüme bir de kışlarım vardı karlar gibi avuçlarıma yağan sonrası sonra ellerimde eriyen lapa lapa yağardın sen üstüme hep senden kardan kadınlar yapar gizliden öperdim ben yine senin tanelerini birleştiridim diye sevinirdim üzülmezdim hemde hiç.. ben toprak olurdum sen eriyen kar tanelerim kardan yaptığım kadınım erirken sen düşlerin toprağıma karışır sevinirim sonrası hep sen olursun sen kiraz çiçekleri köklerini besleyen toprak olmuş bir ben bir ben büyütürüm ikili açan çiçeklerini biri sen biri ben kulaklarını öperim hep gizlice seni öylesine içimde büyütürüm kiraz çiçeklerim içimde büyüttüklerim... "mevsimler içimizde değilmidir yazken kış, kışken bahar olan..İçimizde değilmidir ki kışı bahar gördüklerimiz,içimizde büyüttüklerimiz..." |