DOĞUŞTAN BU YANAgecenin ortası mavi hayâli küçük bir abanoz kapkara sulara iniyor balıkçı uykusuzluğa mahmuzluyor gözlerini ayaz bilge değil yol göstereni cılız ışığıyla elinde bir denizci feneri âniden esip gürlüyor rüzgâr sallanıp duruyor eski püskü tekne bir cehennem, bir cehennem ki nasıl anlatmalı!... dalgalarla boğuşurken kör sesiyle ölüme akıyor saatler… v e bugün tazelenirken zamanda denizin engin kucağından karaya bırakılıyor ‘dün’ ölüsü yüzünde yorgun mavi /mor balıkçının /hasretle açık kalmış gözleri dünya ekseninde bazıları hep şen şakrak kutup yıldızı ellerinde kotralarında şakıyarak giderlerken rüzgârla yarışmaya sultan sefasında rakslarla gökkuşağını yudumlamaktan sarhoş dönüşlerinde görmedikleri gün yoksulu kıyıdakilerin yedikat yer altı karanlığı ve bir düşün sancısı miras/ kucakladıkları üzerlerine düşen kanamalı bir yaşam şelâleden akan hayatlar yanı başlarındayken su yakıyor susuzluklarını doğuştan bu yana zerreydiler zaten onlar ve gölgelerinde ufalanıyorlar şimdi… Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |