11
Yorum
5
Beğeni
0,0
Puan
1365
Okunma
Van’daki halkımıza ithaf
demire şekil veren ellerin
kaybolmayan nasırında gizlenen
yoksul sofralarının yarınsızlığıdır
görmez bilmezler
bulanık bir çayda akan kınasıyla
gelinin açık kalmış gözlerini
ellerimizle vuruyoruz ölüm gongunu hâlbuki
gel geç değil bu körlük
ya ateş ya buz
ölümlerden ölüm beğen diyor felek!
içre bırakılan kıymık
çıkmayacak mı ömürce!...
ne zaman birleşip ses vuracak el?
beline sarılmış soğuğun ağırlığında
uyku dolanırken bedeninde
ne kadar büyük adım atabilir ki insan?
baharı görmeden
filizler kırılıyorken kökten
haykırıyorlar avaz avaz
bizim yarınımız yok mu
ey hayat! yaşamak dediğin bu mu
ey hayat! yaşamak dediğin bu mu?...
Hâdiye Kaptan
c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir