AYRILIK HÂLİharcınla kardığım geceden geçerken yolum karanlığın bozgununa uğruyor günüm /başı görünmeyen baharı nasıl doğursun ki mevsim?/ kendini karanlığa gömen duymak istemez gündüzün dilini tecritinde geçer gider ışık onu nasıl anlatır halini ve nasıl anlayabilir aydınlığa koşanlar bunu? tırnaklarını söküyorlar gökyüzünün dayanıyor/ acının da bir vakti var ağla ağlayabildiğince gözüm sızacak birazdan bulutlar güneşle geçmiş zaman öykülerine karışacak şimdiki zaman poyrazın ağzındaki buz siluetim suretine dönecek yeniden kül kaldığında darası ancak geçermiş ayrılık hâli ve o zaman, yeniden var edebilirsin kendini Hâdiye Kaptan c) Bu şiirin her türlü telif hakkı,şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir |
sevgimle