soluyor tarih
başka ne olabilir ki
bundan öte bir bitişte...

cam kırıklarında güneş
kalp kırıklarımda gece
öyle sivri ve parlaklar ki...

sokaklar vardır daracık
yoksullukları dürüst
girdaplarına kapıldığımız
geniş ve anlayışlı umutlarda...

çarçabuklarla yiter ömür
temiz sayfalar açmaya çalışmakla
yalın sabahların ardındadır son...

kumsallı bir sonbahardı
kıyısız olan bizdik
ellerimizde büyüdü boşluk
yapraklar topladık yollardan
hüzün dağıttık...

karşı karşıyaydık zamanla
ama ayrı ayrı caddelerde
ilk durağı aramakla geçti maceramız
yola çıkamadan sonlandık
hep ansızınız
hep ayrıyız...

bütün yalnızlıklarda "o" boşluk
bütün boşluklarda sadece "biz" yalnızız
benim boşluğumda ikimiz
ikimizin boşluğunda senin yalnızlığın
yanlışız...

ışığın vardı hep tutam tutamdın
acı çeker gibi bakarken sevginde
bir pencerenin sarı ışığında
toz şeker ve irmik anılı...

her ömür bir şiir olmasa da
her şiir bir ömürdür
bir ömür her şiir olmasa da
bir şiir her ömür olabilir...
ömrüm şiirim oldu
şiirim ömrüm
birle her arasında
bütün yalnızlıklar benim...



kağan işçen...