Bu gece;
İçimde uçurumlara yuvarlanıyorum
Gözlerim hüzün bulutları topluyor
Yağmur çığlık çığlığa yağarken dışarıda
Marmara da bir kent üşür sensizliğe
Sokak çocukları sığınacak yer arıyor telaşla
Bir yuvaya özlem duyuyorlar
Saçlarını okşayacak bir elin hayaliyle
Çok mu şey istiyorlar sizce
Toprağa düşen her damlada
Umut tohumları filizlenir belki de


Söyle;
Nasıl dayanılır bunca acıya
Senle başlayan cümleler eksik ve sakatken
Varlığına tam alışamadan
Yokluğun mudur bu denli acıtan
Neydi ki suçum bu kadar büyüktü cezam
Ağ’ lak hayaller kuşatmış dört bir yanımı
Nasıl başa çıkabilirim ki
Sensiz hiç bir şey tat vermiyorken __________________________G.P._______
____________________________________________________________________

Hep dönüşleri beklemek, hep en çok hoşgörüyü göstermek, düzeyli sevgiler uğruna kanıksamalarda bulumak, yoksa kaderimidir hüzünlü güzel ve narin yüreklerin? Yetmiyor onlara sabırların en fazlası; vefalı yürek olmak yaşamları boyunca onların kaygısı. Sokakta kalan sahipsiz ve kimsesiz bir çocuk, bastonuna dayanmış derin düşüncelerdeki yaşlı adam, mutsuzluğu yaşayan, sevgilerin sefilliğinde çırpınan her toplum bireyi, hüzün insanlarının içinde büyüyen hep yürek yarası olarak yansır bizlere böylesi güzel yapıtlarında.
Yine çok güzel ve tatlı hüzünler yansıtan bu çalışmanızıda zevkle okudum, değerli şair Gülşen Polat. esenlik ve mutluluk dileklerimle selamlayıp, tam puanımla kutluyorum emeğinizi ve yetkin kaleminizi. Kemal Polat