Hırs ile Azim arasındaki ince çizgi arasında kaybolan hayatların,vasıf peşinde koşuşturmaların ve tepeden bakmaların sonunda herkesin alabileceği son özneyi tanıtmak istedim.

Kimlerin öznesi var?
Yada kimin öznesi kimin öznesini
geçer mi demeli?
Amirlerin öznesi var en bildiğim
Kayıtlarda geçerli.
Şekersiz bir okkalı çayın eşliğinde,
ve muhabbetin en koyu kaplı olduğu
zaman diliminde,
Sana bana ve hayata dair nice nice
Emsaller var sana meşale olabilecek,
Başkasına Onu yakan bir yakıt,
bir diğerine Odunun en güzel yanan yeri.
Meşale de bir özne;
Kimilerinin aklında bir ışık,
Kimilerinin aklında karanlık,
Ya yaktık yada yanında baktık
Özneler neden bu kadar önemsenir acaba?
Onu sahiden bilemem,
Gel sana da bir özne bulalım desen
hem beceremem hemde gelmem.
En son kendime bir özne bulmak isterken,
mermer ocağında buldum kendimi,
Ormanlarda mı acaba işin sırrı dedim,
tek başıma Tonlarca kereste denedim.
Buldum!
Gerçekten Buldum bu sefer öznemi,
Yalnız olacak kadar çok kalabalık,
Kereste yetecek kadar var babalık!
Yakıştırmazlar şimdi bana bu özneyi
Ama kendimi sizlere ifşa etmeliyim.
Ben keresteyim!
Ben mermerin işlenmiş haliyim!
Ben topraktaki su dökülen yerim!
Evet!
Ben güllerin ortasından çıkan yerim.
Ben Dualar okunan yerin ta kendisiyim.
Hani demiştik ya,
kimin öznesi kimin öznesini geçer diye?
Yenildin bayım,
Dünya ise kastımız ben herkesi geçen yerdeyim
...
Muhammed Emin ŞEKER