YEDİ YAŞINDA BİR ÇOCUKTU
sordum kaç yaşındasın diye
yedi, dedi saçları kıvırcık ve gözleri maviydi. yumuşak g’yi söyleyemiyordu ama öğrenmişti pek güzel, alfabeyi a dan başlayıp z de bittiğini. çarpım tablosu sadece biraz karıştırmıştı kafasını. zor kavramıştı iki ayrı işlemle aynı sonuca ulaşılacağını. iki artı iki nasıl dört ederdi iki çarpı iki gibi. ama attığı topu ayşe tutmuş, babası da ona bal almıştı annesinin verdiği süte karıştırsın diye. ayşe yi çok seviyordu. yönleri öğrenmesi çok kolay olmuştu. sarımsak, soğan asmadan kolayca öğreniverdi sağını, solunu. güneşin doğuşunu sol elinin işaret parmağı ile gösterince sağında batı kalıyordu. önü güney olunca da arka tarafa kuzey deniyordu. denizlerle gökyüzünü kardeş sanıyordu. çiçekleri ise ağaçların çocukları. denizlerle gökyüzünü de çok seviyordu renkleri gözlerine benziyordu. çiçekleri ve ağaçları da. kendisinde olmayan bütün renkleri onlar taşıyordu. sordum kaç yaşındasın diye yedi, dedi. her şeyi öğrenmiş, öğrendiklerini sevmişti. yalnız nefret etmesini bilmiyordu henüz. onu da bizlerden öğrenecekti. Cevat Çeştepe (eski tarhli bir çalışma) |
eski -yeni şiir tazeliğini koruyor ve sayfada okuduğumuz hep şiir oluyor
saygılarımla şair