1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
648
Okunma
sonsuzluğumun önünü kapadı
güzelliğin
yüzüm tuluât
kalbim tragedya
hayat oyun değil ama
çocukken üşümezdim
meğer üşümeyi öğrenmemişim
seninle sende ve senden öğrendim...
çıplandı ilk soğuklarla sokaklar
evlerin gözleri yumuk yumuk
içime kapanığım
bu gidişin değil
hiç gelmeyişin
saçlarınla oynamayı seviyorum
karmakarışığım
mor dağları kanıksardım
alışabilmek için
bir gün uzaklardan geleceğin gibi
uzaklara gidebileceğine de...
manzaralara bakarak yorulmam hiç
hele bir de karda bir serçe ölmemişse
ıslak ot kokularına kanmadım o kadar zaman
saçlarını özleyene kadar
uyumak istiyorum
beni rüyalarıma terk et...
kağan işçen
Cevap Yaz