SADIK KÖPEĞİM
BİR KÖPEĞİM VARDI.
ÇOK SEVERDİM ONU. OTUR YANIMA DERDİM. OTURURDU. GETİR ŞUNU DERDİM. GETİRİRDİ. PARMAĞIMI UZATTIĞIM ZAMAN, ONU İŞARET ETTİĞİMİ ANLAR, GÖZLERİNİ BANA DİKERDİ. EĞİLİP KOLLARIMI AÇTIĞIM ZAMAN, SARILACAĞIMI ANLAYIP, KOŞA KOŞA GELİRDİ. BAZEN OYUNLAR OYNARDIK. ELİME BİRŞEY ALIP FIRLATIRDIM. NEREYE ATSAM GİDİP ALIRDI. GİT DEDİĞİM ZAMAN GİDERDİ. AMA GELMEK İÇİN İLLA GEL DEMEMİ BEKLEMEZDİ. ARKAMI DÖNÜP GİDERDİM BAZEN, O PEŞİMDEN GELİRDİ. HİSSE DİL GEREKMEZ. O, BUNU BİLİRDİ. ONUN İNSANDAN HİÇ BİR FARKI YOKTU. SÖYLESENE, SEN BİRİNİ BÖYLE SEVDİN Mİ? HİÇ SEVGİN İÇİN, BİR ZERRE İNSAN OLABİLDİN Mİ? |