karmaşa.

erken kalktım uyku önemli ama
kedilerle dertlestim
çocuklarla top oynadım seni sordum pencerendeki gülen serceye


üstüm ve basım kedi tüyü kopekler kovaladı adını bağırdım geceye yıldızlar uyuyormu yada tripli yine dedi

ertesi gün
bir adam balkonda çamaşırları ipe diziyor azında tütün gözü fafif kısık
içinden güldü bana yinemi sen der gibi


elimi kaldırdım kolay gelsin der gibi
üzerime yürüdü çığlıklı bir sesle hadi oradan martı kaşlı emekli amca
hangi kattı senin gülüş yanın



ertesi gün yine sokkağın kösesinde ellerim cebimde kadınlar halı yıkıyor
sen yine gökyüzünde gezmelerdesin
öyle zamanı sineklerle türkü dinledik



elma yedik
bana nasıl konulur nasıl vız vız uçulur
ve konarken kanatlarını korumasını
öğrettiler zordu ama senin hatırana dinledim



hı unuttum halıda yıkıdım
çıplak ayaklarımla tursili az kulladım
iki kere duruladım üç kere dizlerimle dolaştım penrene bakarak





karnım açıktı
aklımdan çıkmayan sesin sabır dedi
yaramaz kedilerle dolaştım
yarım şişe deki suyu karımcalarla
kelebeklerle bölüştüm



sen hep yoktun
güneş gölgeni getirdi olmaz dedim
yağmur sesini taklit etti kanmadım
ıslandım aklım ile fikirlerim bos ver dedi



kırılmış ve ezilmiş yüreğim
yine de sen dedi
yanımda sadece kediler sinekler ve böcekler adını söyledim hepsi kaçtı





azçık merhamet etti
süzülen kuşların özgür kanatları yürüdüm kaldırımların sessizliğinde
gece üşüleyenlerle ateş yaktım




yaşamak dedi gecenin sahibi
hırçın bir rüzgâr soğukta
asla yönüne bakmaz dedi
sadece sesini duyar ruhun varsa



biraz daha
karanlık lambalar söndü
uyuduğum gün uyandırdı
kör gözüm düzeldi


gün aydın dedi
özgürlük
hoş geldin dedim
tatlı yalnızlık