SESSİZLİK
Gecenin siyahında bir yıldız kaydı,
Bir kalp çatladı uzaklarda. Hangi kelime susturur, Küllerinden doğan bir yangını? Ağlar gökyüzü, damla damla, Toprak içe çeker sessiz yasını. Eller titrer boşluğun kenarında, Kim bilir, düşmek mi kurtuluş? Bir kapı açılır, derin ve karanlık, Her adım yankılanır sonsuzlukta. Hayaller, kırık aynalarda hapsolmuş, Ve her yüz, eski bir hatıraya tutkun. Ah, zaman! Sen mi bizi terk ettin, Yoksa biz mi seni? Her bir saniye bir hançer gibi, Göğsümüze saplanır durur. Son sözler… Bir fısıltı gibi yankılanır, Ve sessizlik kalır geriye, Hıçkırık kadar gerçek, Bir kuş tüyü kadar hafif. Hangi yara kapanır, Hangi acı diner? Belki de insan, Acıdan yapılmıştır biraz. Sedat Evren |