MERKEP
Uslanmaz sancılar yaslandı beynimin yatağına.
Hücrelerimde uyuya kaldı, deliksiz. Top atsan, susar gece. Ümit sek değil kadehte. İçinde tükenmişliğin zehri var. Döksen son damlasıdır umudun. İçsen, ruh zaten ölmeye ahuzar. Keşkesi yok. Bir kumar oynadım, yek geldi zar. Hem de hep... Kayıp büyük olunca tek kaldık zalim yokuşta. Yuhlar... Duyulmamış küfürler... Ne dinimiz kaldı ne mezhep. Eşeği sudan getirmek lazım da... Sırt üstü içiyor merkep. |