"Nur içinde yat kalbim, Ben katilini çok sevdim...“M.Mungan
...
Sen sana gelişlerimi öldürdün Ve bütün geri dönüşlerim, çamurlu bir yağmurda Yere kapanmış çocuk ruhumla Utancın sarılışıydı
Gönlün aydın
Çünkü biliyorum ki Gözlerin gerçekleri göremeyecek kadar âmâ Ve ağır bir sevme suçunun günahını Boynuma bir kement gibi atacak kadar Zalimlikte ustasın! Ki; senin ayrılık hikâyeni ben yazmamıştım
Evet...Vardı hatalarım Yüzündeki yaraları silmek isteyişim gibi Ve gülücüklerle doldurmak Dudak kıvrımlarını Ezberimdeki masallar canımı yakarken Bıkıp usanmadan Yastığının altına yıldız taşıyan küçük kızdım Sana beni büyüt demedim ki Çünkü çoktan öğrendim Bir erkeğin yalnız aşık olduğu kadınla sevişebileceğini Ve hayatı boyunca tek bir kadını sevebileceğini
Bak evrene Bunca kirliliğin içinde sevdim seni Ve hiçbir ülkeye değişmedim yüzünün tek karesini Yalanların İhanetlerin Savaşların Yoksulluğun ve yok olmanın ötesinde Uzak sevdim seni Bilir misin bir tenin ruhuna olan gurbetini? İşte ben böyle küsken kendime Uzak sevdim seni Dokunmaya korkarak ellerine Yüreğine gerdiğin çitleri hiç aşamadan Özgürce koşamadan Senin beni sevme ihtimalinde
Varsın dilinden dökülsün en müstehcen küfürler Ben o güvercin ağzının duasını da bilirim Eğer sadaka ise bir tebessüm Aç yattığım gecelerde bir gülüşüne doymanın minnetine Kahrolası onurumu da ezdiririm
Dilimde yırtık bir şarkı Yürüyorum günübirlik bir ömre Hiç bitmeyen yalnız bir gecenin rahminde büyürken acı Say ki doğuşum intihar Sen aşkı değil bir çocuğu öldürdün Yüzüne bakarken dalgınca, ve gözlerinde sancılı ay ışığı Bitti beyhude çırpınışlar...
de_soulmate
Çimerin Melodisi..Sürpriz yorumuna teşekkürlerim ve sevgimle...
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Sancılı Ay Işığı şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Sancılı Ay Işığı şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
"Çünkü biliyorum ki Gözlerin gerçekleri göremeyecek kadar âmâ Ve ağır bir sevme suçunun günahını Boynuma bir kement gibi atacak kadar Zalimlikte ustasın! Ki; senin ayrılık hikâyeni ben yazmamıştım"
Uyumadan uyanmış gibi sevmeden sevmiş... Gözlerindeki kırmızılık ağlamaktan olsaydı kızmazdım bu kadar sana. En azından yalnız olmadığımı anlardım, acımı bölüşemesek bile, tek bir mahkum olma fikrinden iyi gelirdi. Ama sen üzülmedikçe, mazeretsiz kalıyor yüreğim bağışlamak isterken seni. Kırıyorum, incitiyorum, öfkeleniyorum sevmeye devam ettiği için...
anlatım güçlü,
daha ne olsun
şiire dair.
saygımla.