kalbimdeki hüznün tarifi yok
ve ben artık tacını devretmiş devrik bir şiirim
nicedir ağzım mühürlü bir okyanustu
ellerim bir balığın dişlerinde


bitmemiş bir mevzuydu oysa şiir
kanatlanırdım elbet satır sonları martılar uçururken
inanabiliyor insan eteklerine yıldız toplayabilecegine
kimseler inanmazken
alaylı bir gülüşün ölüm sebebi sayılabileceğine


keşke hafızamda kalmasaydı
avuçlarının kitap kokusu
bırak onlar sessizlik sansın yalnızlığımı
çıngıraklı bir süphedir aşk
negatif resimlerde


belki adını bile sormadığım bir şehre bilet almazdım
......kapı nolarına ruj izi, mezarlıklarına fatiha bırakarak
yağmurunda seksek oynamazdım
bir hüsrandan başka bir yalana atlayarak
ben şimdi hangi avuntuda bulurum kendimi


bir günlük mutluluktu
bir parça bal
bir elma şekeri
ah bu kısa süreli şımartılma duygusu
hiç bana ait olmayan bir masalın figüran ezberinde
gurura bu kadar dokunabilir ancak
-
ve ben artık tacını devretmiş devrik bir şiirim
tahtından düşürülmüş prenses gibi
(ne) ehemmiyetsiz bir ayrıntıdır -seni çok sevmişliğim-



soulmate