" zaten ben sana hiç yetişemedim ki..."

soulmate

34 beğenme · 17 yorum · 4767 okunma

Önceki Şiir Sonraki Şiir

" zaten ben sana hiç yetişemedim ki..."

(hep yaralı baktım iskelelere
bütün gemiler geniş omuzlu babalar taşırdı
annemin yüzünü giyinirdi bir melek
ve avuçlarıma küçük mutluluklar bırakırdı
o mutluluklardan biri sendin)

...

beni bağışla

yoruldum bir türlü tırmanamadığım gözlerinin yokuşunda
mola yerindi kalbim her düşüşümde dudağından
ve bana ait olmayan bir kentti yüreğin
öylesine uzaktı ki ellerin
asla
asla seni sevmekten vazgeçmiyorum
ve bunun için beni bağışlama da
sadece çekiliyorum yine kendi dünyama
... yine parmaklıklar ardına

çok istedim sevgini evet.
avuçlarıma kattığım dualar şahit
ve her sabah uyanmak bilmediğim bir yerlerde de olsan
“iyi ki var” demenin şükrü ile
mutluydum işte
insan çok sevince kendini unutuyor sanırım
üşümüyordum mesela

bazı geceler aniden uyanırdım ilk sen gelirdin aklıma
uyuyordur şimdi
acaba nasıldır uyurken yüz çizgileri?
örtülü mü üzeri?
üşüyor mu?
ağrıyormu yoksa yine boynu?
sen hiç bilmezdin bir düşün peşine takılıp sana geldiğimi
ve gözyaşımı düşürdüğümü yastığına
kahvaltı etmeyi unuttuğum sabahlar çok oldu mesela
çünkü bütün masalar iki kişilikti
ve ben sensiz oturmuyordum sofraya

isterdim evet
sevdiğim gibi sevilmek
belki daha bile az

ne bileyim gülümserdin işte
... çocuk gibi sevinirdim
beklemedim bile saçlarımda dolaşan bir el
ya da süslü kelimeler
zaten sevmezdim cafcafı

ama her seferinde
bir benzincide durduğunda
“camları sileyim mi abi” diyen bir çocuğun
ya da mendilci bir kız çocuğunun düşük omuzlarıyla döndüm gözlerinden
görmedin ki hiç
uzaklardaydı gözlerin

beneklerine cüzzam sürülmüş kelebek gibiy(d)im
kaç günlük ömrüne uçaçağını bilmeyen
kanatlarımda ağır bir aşk
işte bu yüzdendi seni acele sevişim
ve ölüm için dizlerini
ö z l e y i ş i m

ben aşka inandım seni severken değiştiğim için
korkularımı astığım darağaçlarından bilirim
ben kendime inandım
çünkü tek kanıtıydım bu sevginin
ve seni hiç istemedim kendim için
zaten hayallerimde öyle çoktun ki
korkmadım sana aşık olmaktan
... tek korkumdu bir gün seni kaybetmek endişesi

sen benim yarım kalacak heveslerimin geleceğiydin
sen bensiz bir hayatın, beni yaşatacak bedeniydin

pişman değilim
yine yeniden severdim sevmeyeceğini bilsem de
yakıştı yüzüme bu kederli aşk daha bir güzelleştim
ve ayrılığın yasıyla daha bir asilleşecek kalbim
çünkü oradan s e n g e ç t i n

bir yaz günü
dudağının kıyısından geçti işte tesadüfen baş harfim
ve sen beni hiç unutamadığın bir isme benzettin

şimdi gitmeliyim
senden son isteğim
olur ya muzip bir bulut öper gözlerinden yağmur zamanı
unutmamışsan küçük bir kızın adını
...sessiz harflerimin üzerine
beyaz birer karanfil bırak

" zaten ben sana hiç yetişemedim ki..."

de_soulmate

Şairin Önceki Şiiri Şairin Sonraki Şiiri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

" zaten ben sana hiç yetişemedim ki..." şiirine yorum yap

Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?

" zaten ben sana hiç yetişemedim ki..." şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.

Üyelik Girişi Yap Üye Ol

Yorumlar

susarsam biter bu masal

10 Ekim 2013 Perşembe 14:45:28

sevmekten vazgeçmek bazen nefes almakla almamak arasında gidip gelmek gibi hele gerçek sevgiyse taşıdığınız anlamasını beklemek haksızlık olurdu yüreğinize

gidenlere ve unutulmayanlara yetişemediklerimize güzel bir ithaf olmuşşş yine çok özel kelimeler...