...

kim derdi ki dönüp dolaşıp yine seni seveceğimi
hangi falcı bu kehanette bulunabilirdi
ve hangi papatyaya inanırdım
ellerin sevgilim uzak bir ülkenin dikenli telleri
parmakların çıkmaz sokakların levhalarını gösteren zehirli oklar gibiydi
her gece başka hastanelerin morglarında uyurdum
annem örterdi üzerimi, bebekliğimden kalma el örgüsü bir battaniyeyle
öperdi alnımdan
kırka çıkardı ateşim
ve kırklanırdı yokluğun ve sayısızca beni terk edişin




bazı geceler yağmur yağardı
ve yine küçüklüğümdeki gibi korkardım gök gürledikçe
sanırdım ardarda flaşlar patlardı
ve kızardı gökyüzü bize
sabaha şifonyerin üzerinde mutsuz pozlarım
ve gözyaşı kokan mendiller
ne masanın altı kabul ederdi ürkekliğimi
ne yorganın altı
sığınırdım o buz şatosu kalbine
orada bembeyaz bulutlar vardı bir de beni sarıp sarmalayan
buz saçağı kirpiklerin
aşk yandığın kadar üşümekti sevgilim


bana sıcak bir şeyler söyle
çözülsün kederim
ne kadar büyüsem de binlerce kez dolanıyor belime sabahlığımın ipi
bilmem sığmak için esmer ellerine
daha kaç beden küçülebilirim
bir gülüş ısmarla kendine kimsesiz bir çocuğun yüzünde açan anne resimli
veya babası seferden dönen bir kızın liman sevinci
bir çay ısmarla rotasız bir gemide
buluşsun dudağımız aynı cam kenarında



sen bir rüyadan düşmek nedir bilir misin
öyle düşerdim vurulunca umarsız bir bakışına
başka ülkelerde açardım gözlerimi çünkü yoktu bildiğim bir adresin
ve yaralanınca insan kolay ölmüyor
belki de kırmızı gelincikler rengini kandan alıyor
belki Venedik gözyaşı havuzudur
belki Paris bu yüzden hep serin ve yağmurludur


ben uzakları ellerimden tanıyorum
gondolları leğende yüzdürürken annem sesli romanlar okurdu
oyalanmam için
ve bağlanmam için hayata
eteklerini düzeltirdim tarlatanlı kadınların
....ve ceketlerinin önünü iliklerdim adamların
babamın yüzü düşerdi sonra
buz tutardı parmaklarım kuyu suyunda
toplayamazdım yüzünü

ağlardım

bana bir şey söyle hadi
öyle bir şey söyle ki
göz çukurlarımdan süzülen sağanaktan daha sıcak olsun
-affetmem için seni-



soulmate