Aynı mıyız ikimiz?
Tenimde yığınla darp izi
Bir iki pansuman sızlayan yaralarıma
Ve sıcak bir çorbanın tüten buğusunda annemin gözleri
Bir de seni görünce acıları unutmuşluğum
Hepsi o işte
Ve sen..
Duruşunda yalnızlık elbisen
Kalbinde bir hasar
Silinmeyen ve bilinmeyen

....





Çok değil senin için Rapunzel olmak
Uzattım gök kubbeden saçlarımı bıraktım çocuk ellerine
Sen acılarına asılır gibi asıl
Ben şiirlere



Lunaparktayız şimdi
Ellerimizde yıldızlardan birer halka
Geçmişiz oyuncaklardan vakit, darağacında sarkaç
Sen huzura savuruyorsun
Ben resmine




Yaşadıklarım geçiyor sonra bir korku tünelinden
Korkmuyorum
Çünkü sabaha açılan kapıların
Yüzüne dayadığım merdivenin en son basamağındaki
İki mavi gökyüzü olduğunu biliyorum


-Efsanelerin gerçeğe dönüşebileceğini bildiğim gibi


Sonra büyülü bir göle masal üflüyoruz
Ve siyah göç kuşlarının kanat çırpışları geçiyor aramızdan
Yüzümüzde titriyor, gülüşlerimiz
Silinirken sudan
Dolunaylı bir gecede
Tuhaf bir ninni gibi şüphe uğultuları
Beyaz birer şövalye gibi kalbimizi koruyoruz
Aynı hayalde boğulmaktan



-Sanki bilmiyormuşuz gibi
Bir şiirin son paragrafında parmaklarım tarafından
Zorla birbirimizden çekileceğimizi


Dudaklarında kelepçeler
İçinde olduğum(uz) bütün düş karelerinin…


de_soulmate