Acı filizlenen aşkBelki bir düştü kanatlarınızın altında saklanmak sımsıcak Tutkulu hücrelerle beslenen varlığınızla yaşayan Mavi düşler serperdi günümün doğumuna gözleriniz.. Avuç avuç çiy yağdırırdı kuruyan yapraklara sözleriniz... Kıvrımlarına sokulurdu dudaklarınızın yalvarış pırıltısı güneşin Çatlamış bir yara olmaya “O dudaklarda” neler vermezdim bir bilseniz Zorunlu kaçışırdı gözlerinize değince düşüncelerim Ak kamelya kızarır kırlangıçlar türkü söylerdi sebepsiz Ne çok diledim duymayı ismimi yüreğinizden Ererdim ölümsüzlüğe duymamış olsaydım ‘Küçük’ sözünü sizden Oysa arada, kaç sonbahar vardı ki yeşermeyen Nedensiz yere bir kere ... Coşamaz mıydı nağmeler Neden .. Saklandı kelimeler kül rengi kılıflara akıtıldı aşkımın kanı ben değildim tek zorba aşkın tutsağı Benimleydi gözleriniz bu suçu işlerken... Döküldü yüreğimden hüzün dolu düşünceler Gözlerim soldu sözlerinizle düştü umudum talihsizliği dizginlemek İsterken Kucağından kavrayıp almak varken mutluluğu Gizlendi coşkunluklarım Yok olup gözlerimde silindiler Mutsuzluğun gömdüğü iklimler Hissetmediniz Var oluşumun dönüşüm simgesi Sizdiniz .. Umut kırıcı kıvrımlara büründü silüetiniz Işıklarım söndü Ümitler boyun eğdi çaresiz Elbet bilirdim Koşut iki çizgide Yetişmezdi Arzular,sıkıntılar Ama .. Siz Huzurun ruhuma sarılışını engellediniz İhtiyarlamış titrek sesimin çırpıntılarını farketmediniz “veda ederken ” Gözlerimde “köz ..köz” emanetleriniz Zevkle açtığım yaralarıma bir kaç damla zehir bıraktı Son sözleriniz “Acı filizlenen topraklar yıkılışı tamamlar” “Küçük” Blackless |
şair.. sen üzüldükçe ve öldükçe yaşarsın
harikasın