Kadran Kanıbu sabah bir dal daha koparttım sarmaşıktan hani şu kiremit renkli saksıda olan ve çekip çıkarttım anı eskiyen zamanın koynundan kanatarak avuçlarımı kokladım sararan yaprakları pişmanım çünkü, gece tomurcukları kokladım bilmeden güneşin yüzünü parçaladığımı şimdi dudaklarında kalan bir parlayış ki, yaralı akıtıp düş teni üstüne kadranın kanını . Blackless |