mavi kırılmalargün toprağa gömülen sancıda deprem açarken kımıldayan yaprakların anası olur dilim yeşile siyah koyan rüzgarın benzinde doğacak çocuklar ağızlarına umudu kapayan odalar gülerken yalnızlığın en serin haline ayaklar şekil alan tenlerde bozulmayacak derinleşen köklü dalgınlıklar anlatır masalları oysa her masal denizin karşısında kendini anlatan oyun ölüm mavi kırılmalarda nefret ve sevgi bakan yüzlerin ateşini alırken masum eller kapıyı açan omuzlardan güneşi içer yüreğim alsa da bazı zaman bükülen bulutları oturduğum banktan yine de iyileşmez içimdeki kalabalık aklımın ortasında sarı bir ışığın altında bekler beni akan su sarılırım hayata şimdi herşey birarada ateş ve kumda gölgeye hazırlıklı |
sararmış pul eksikleri
sevgimle.