KARANFİLİN UZANDIĞI EL
Az önce düştü yere kadın,
Ölmüştü; Bir kuş kondu saçlarına, Kanatlarındaki yagmurun suyunu Çırpınarak serpti yüzüne, Kadının gözleri kapalı. Bir güvercin geldi,kondu yüreğine; Kalp masajı yaparcasına çırpındı, Yetmedi hızla attı kendini üzerine, Kalbi atmıyordu kadının. Tüm tutsaklarda koştu yanına Kırarak ayaklarındaki zinciri. Onlarla beraber analarda geldi, Bir matem havası belirdi orada, Ama kadın halen cansız yatıyor. Tüm kentin kuşları toplandı başına, Kiminin ağzında karanfil,kiminde papatya Bedeni bir çiçek bahçesine dönüştü, Yinede oynamadı sıska parmakları. Sonra hep bir ağızdan ötmeye başladı kuşlar, Ağır ağır geldi silahlarıyla askerler, Yavaş yavaş doğrularak Kadın kalktı ayağa, Aldı yerdeki kızıl karanfili, Uzattı namlusuna doğru ASKERİN... DEVRİM DOKDERE Devrim Dokdere |
Kırarak ayaklarındaki zinciri.
Onlarla beraber analarda geldi,
Bir matem havası belirdi orada,
Ama kadın halen cansız yatıyor.
Duygu ve anlam dolu dizelere mükemmel bir final.Hayatımızda hep barış olması dilegimle.
Saygılarımla....