Gülümse
gülümseyince
kuşlar yağmur taşır gamzelerime merhametten maraz doğar ödedikçe artar suyun diyeti susadıkça içer, içerler kanımı içsinler, doymasalar da bırak içsinler … sağım soluma şaştı güneşe açtı gün gökten düşer gibi çocukluğum tuttu ağladım canını okuyasım varken hudutların oturdum elma soydum değiştirip kıtaları bir ben bir sen oldun mu saçlarım uzarken böyle şefkatinin ellerine kadim bir suçtur ant içtim kesemem … /ikiye ayrılır insanlar iyiler ve kötüler dünya çemberinde oturdu mu yerine piyonlar, filler, atlar, kaleler, vezir ile şah/ Sude Nur Haylazca (Vaha Sahra) |