sol elimde bir ipAdı umuttu ilk takıldığın koluma Böyle inanmıştım sevmeye sevilmeye Ben sonbaharda o ise ilkindeydi mevsimin Kalabalık bir yalnızlıkta atılan adımlarda Bir eskici dükkanı Belki de eskimeyen bir düşünceye tutsaktı Korkunun avuçladığı elleri ellerimde Kimsesi olmayan bir kimsesizlikle sığındığı yürek bende Ama yorgun ama kırgın Kimsesi yoktu benden başka Özgürlüğü verdim ona karşılığında umudu isteyerek Eski bir yalnızlık gibi sarılırken bana Uzanıp tutuverdim Yok diyemedim bakışlarında ki sonsuzluğa Yaprak dökümü bir mevsimdi Kimseye aldırmadan koştuk Nefes nefese el ele Onda özgürlük bende umut Nasıl da çocuk olmuştuk Yıllar geçti Bende umut Onda özgürlük Hep koştuk Hiç yorulmadık Birkaç ömür tüketip Aynı nefeste can bulduk Bir ip Sol kolumda Adı umut Sonrası, Sonrası sonsuzluk…. Şimdi yok artık Ne o nede umut Hala bu şiirde kanasa da geçmişim Artık o ip yok Koptu Umut yok artık Onda tutsaklık bende umutsuzluk Tükettik bu sevdayı…. |
Bende umut
Onda özgürlük
Hep koştuk
Hiç yorulmadık
Birkaç ömür tüketip
Aynı nefeste can bulduk
Kutlarım dost yüeregi,Saygılar...