Hani tutarsin ya elinden bir çocuğun
Zamansız kaldığın bir an
Ucurtmalarina baglarsin ya
Rüzgarsa inadına...

Harbiyeden cikarsin
Ruzgari arkana alır
Roma da basamaklar vardır
Kabataş a iner ve orda beklersin
Işıklar yanar çoğu senden habersizdir
Cukurcumaya inmeden masumiyet nedir
Bilmezsin
Tophane de demli bir çay bir de karşıda uçuşan martılar
Elinde dünün gazetesi
Eski bir haberde gözyaşların ağlar

Ne uzun hikaye neden bitmez
Haliç te vurulur gemiler yine
Artık herkes kördür ve hiç kimse tutuklanmaz
Bu şehrin kaderidir
Yalnız karanlikta kalanlara emanet..

Görebiliyorum seni
Ve binlerce kilometre uzaklardayim
Taksim ışıl ışıl
Beyoğlu dilsiz
Yağmur arsiz
Ben umarsız
Görebiliyorum seni...

Kız kulesinden bir tekne kalktı
Son kadehimdi
Yalnızdım
Çamlıca da bir devrin sonu geldi
Yalnızdım ve uzak

Kalbimi Fatih te bir eskiciye emanet etmiştim
O gece yağmur vardı
Ve ben hiç islanmamistim
Alıp beni en yakına götürdüler
Bakırköy’de bir Çarşamba günü
Duvarlara attigim centiklerden biliyorum
Bu gün pazartesi
Çocuklar daha 14 yaşında
Daha ağlamaklı
Bir sarmalik tütün yok ya cebim de
En çok buna üzülüyorum.

Gece çökmesin burada
Çocuklar çok ağlıyor
Hani en çok çocuklar çok ağlıyor
Gece bitmiyor
Çığlıklar
Özlemler
Yarına tutunma..
Benimse tütünüm hiç bitmesin diyorum..

Bir persembe sabahı
Hani hiç umut yokken
Özgürlük, kafamda yankilaniyor
Sanki disarida daha iyi bir dünya var gibi
Kollarım tutulup cekiliyor
Sevgi sandığım şey
Aslında hiçe sayılmak, anlıyorum..

Başımı alıp gidiyorum,
Tren garları
Otobüs durakları
Yalnız yürünecek yollar varsa oraları
Tek başıma geçiyorum
Varabilecek bir yer
Gidilecek bir an arıyorum
Şarkı söyleyenler var
Direnenler
Ağlayanlar
Acı çekenler
Hepsinin yanından geçiyorum
Aklımda tek bir duygu
Ben bunu neden yaşıyorum.

Çok sürmüyor yolculuğum
Kalbimi yitirdiğim yerde farkına variyorum
Ahhh deyip geçiyorum,
Çünkü önümde bir yol
Ve bir ömür var diyorum..

Göğe bakıyorum,
Hiç uçurtma yok.