Kırmızı gecelerin birinde, öldü öylece dur diyemedim,
kal gitme, bırakma beni.. derken yoktu artık...
Ama ben ölemedim sen gibi...
Bileklerimi kesti çığlıkları doğrudur,
kanım akmadı doğrudur;
Ben ölmedim işte, içimdeki çocuktu yalvaran intihara...
Ve oydu kazanan kan revan...
Yara budak yok; bir bedene üç damla...
Gerisi bilindik geç kalmışlığın, intihar provaları işte...
Her defasında beceriksiz işte ölüm.
Zamanında usta yine, tam zamanında!
Kusunca ölünü avuçlarına,
binlerce kez öldükten sonra; doğunca birkez,
son kez kesecek boynumu cellat!
Gözlerimi kapatamadan gömecekler bedenimi.
Kapanmadan gözlerim, görmeliyim orda seni.
Öldüğümden emin olduktan sonra, demeliyim ki;
"Ölmek değilmiş sana ulaşmak; sana ulaşmakmış, ölmek" !
Hala aynı gözlerin ama o bedende o gözlerde dün gibi...


Atakan YORULMAZ