Denge
Duvarda öylece asılı duruyordu
Benimle hiç konuşmuyor asla yüzüme bakmıyordu Ve ben ona küstüm. Dingin bir sonbahar aksamiydi Yağmur ve rüzgarların henüz başlamadığı Belki de yazın en son günleri Balkon kapısını açtığımda içeri hafif bir yel girerdi Dokunmazdi saçlarına Yanağını okşar geçerdi duvarda ki fotoğrafın Ama ben ona küstüm, küs olduğum için belki de yanaginda ki kırmızılığı gõrmezdim Havalar iyice serinleyince pencereleri kapattım Artık rüzgar da dokunmuyordu ona Duvarda oylece asılı kalmıştı Sevgiden yoksun Her şeye herkese küs. |
*** DENGE *** şiirini, beğeniyle okudum. Nice güzel şiirlere diyor, Şair Arkadaşımı içtenlikle KUTLUYORUM...