kırlangıç gözlü şehrin yalnızlığına atıyorum ışıksız pencereleri düşler soyunuyor yapışkan duvarlardan bir kalabalık ki göç ediyor bulutlarla kaybolurken çocuklar ağaçlar da ölüyor
mor gölgelerin avuçlarında terliyor intihar eden her şey veda ediyorum şehrin öksüz odalarına beynimde kan sesleri Anneler hiç ağlamıyor rüzgara alışık suskunluklar
durgun saatlerde yangınlara dokunmayan omuz taşıyorum gözlerim bomboş tarih sökük bir geceden fırlatıyor tüm aynaları ayazlar kırılıyor damarlarımda yokluğun nakışı hangi ses duyar selamımı toprağın üstünde zenci ışık siyahlatırken rüya içinde kelimelerimi ey yeryüzü gör aydınlığımı
içimde ağrılı kayalar
zamanın kuyruğunda sallanıp durmaktayım bir yağmur yağsa silinir mi ayaklarımın altından şehrin karanlığı
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ağrılı kayalar şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ağrılı kayalar şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
gece yarısı korkuları ışığını açar
içimdeki yaramaz uyanır zamansız
düş göbeğim gibi bedenimden ey hüzün
şiirle ve tebriklerimle