gecenin
yorgun ve soğuk saatlerinde bile
yıldızlar apaçık görülebiliyor
ellerinde meşalelerle
vuslata
yürümekte olan görkemli bir kalabalık
okyanuslardan daha derin görünüyorlar


ruhum;
fezanın bitimsiz katmanları arasına karışmakta
semanın soğuk parıltıları arasında gelip gittim
o an.

Mâşuk ,
her zaman ki serinkanlı görünüyor
oysa
benim soluğum çoktan kesildi

binbirgece masallarının
insan yüreğindeki burgu burgu derinlikleri
inen
ürpertici eflatun dokusuyla örülmüş
sanki mavi halıya

düşler,
kâinatın devasa mesafelerini eritiyor
zaman akıp gidiyor

gecenin ölgün ışıklarında
hilâl kubbelerin masalsı silvetleri
görülmeye başlamıştı ki;
serçe tüyü iriliğinde karlar peyda oldu
İstanbul’un koynunda.
gülümseyerek yumdum
körkandil gözlerimi
mâşukla aynı düşten uyanırcasına irkildim
ayıldım çok geçmeden


İstanbul’un parlak yıldızlarla
örülü göğünü izlerken
Marmara;
bir gardiyanın gözyaşlarına tanık oldu
hicrandan o kadar üşümüş
ve
vuslat koşarken çile çekmiş sanki

ruhum,
bedenim içinde taklalar atarak
sağa sola devrildi.
biran
yüreğimde ak kordan bir taş büyüdü
büyüdü
büyüdü
öleceksem bile
vuslatın kollarında ölmeyi bekliyorum
çaresizce boyun eğdim

aşk,
masal saraylarını andıran cennetti

meşalelerle özlem koridorlarından geçtik
sivri kemerli ,
vitraylı pencerelerde
muhteşem bir manzaraya şahit olacağıma
eminken
ellerim ve ayaklarım duyumsanan gerginlikten
sırılsıklam

Mâşuk,
kavisli kaşlarını kaldırarak
beyaz yüzünde sitemkâr bir tebessümle konuştu
’hoş geldin vefalım!’
gülümsememiştim
sırdışıma
sultanıma
cancağızıma

mâşuk
’aşk ’diyerek omuzlarımdan kavradı
eskisi gibi ince uzun boylu
beyaz teninde daha da manalı
gece karası gözleriyle
heybetli ve yakışıklı bir delikanlıydı.
biçimli yüzünün
yumuşak hatlarında
derin bir sevgi
ve
özlem sezdiren ışıltılar yayılıyordu
hicranın ardına gizlenmesi anlamsızdı
aslında
yalnızca bakışları ve jestleri dahi yeterdi hâlbuki

durgun ve serin bir gecenin ilerleyen saatlerinde
düşler ülkesinden terk-i diyar ettim

21/01/2011
gordion