okyanus-düş-yüzük
yemyeşil çayırlarda
tokuşturduk kılıcımızı kafka’yla bizi birbirimize düşüren önce aşkı biçtik sonra dünyayı dar ettik bu yüzden damlar okyanusa intiharlar koynumuzda emzirdiğimiz avare eşil çiğ düşlerimize sarılarak uyuduğumuz hoyrat gecelerde deniz yutar bizi biz yutarız denizi bir zamana ait olmayan sözcüklerin yörüngesinde ruhumuz göçer süzülür kesik kesik şuuraltı sohbetlerimiz çöl güneşi yakar ötekini dehlizlerde kesif kükürt kokusu yılankavi içimizde çakıl taşları Tanrı deşer durur döşümüzü ah yaşama sanatı zarif bir yüzük benzemez değme şaraplara beklemekte boşuna kül kedisi gibi velhasıl yaşamayı bilmek gerek gözlerimizde simsiyah bulutlar saçlarımızda rüzgar kaşıdığımız yaraları hatırladıkça... ‘’ hangimiz yaşıyoruz’’ Yüz kırk birinci şiirimin güne düşmesinden mutluluk duydum. Şiirimin seçiminde emeği geçen; okuma lütfünde bulunup değerli zamanını veren siz değerli şair dostlarıma ve Saygı Değer Seçici Kurul’a candan teşekkür ederim. Saygımla. gönül gençyılmaz |
tokuşturduk kılıcımızı kafka’yla
bizi birbirimize düşüren
önce aşkı biçtik
sonra dünyayı dar ettik
bu yüzden damlar okyanusa
intiharlar
Tebrik ederim... Kafka'yı görünce bu kısmı alıntı yaptım..
saygılar...