mizan-anadolu-tunç
bitti hamdolsun
gövermiş nisan yağmurları ey yıkanan tabiat bekle mizan gününü etrafta sulu sepken buhur kokusu filize aşeren erguvana bulaşmış aşk rengi siperde neftî cehennem mermisine inat sırça kirpikli başakları sırtlar humus elleri ılık kınalı boğumlarında dökülen tutku çiçeğine dair hikâyeleri hikâyeleri ki karılmış çeşme başı kekik kızların samra* kokuları biraz katık pagan düşlerimiz tabii anadolu toprağı bu başka şeye benzemez kardeşim küller arasında kalmış uçarı coşkun ateş peygamberlerin ipek mirası düşül özgürlüğü tunç denizlerle çalkalanan her zerresi kutsanmış toprak alı al / moru mor / akı ak / karası kara anadolu aristo gri arama ve buralarda ikindi vakti şu güneşte koyuyor insana yalnızlığın uğultusu ... gönül gençyılmaz *tezek |