Ayıplarımın Üstü
Ayıplarımın Üstü
zorunlu tutuşmalar tütsülenmiyor yanağımda artık mevsimlere ön yargım kalmadı renklerimin içi yanı dışı ortası köşesi bomboş loş sanığıyım ertesiz ışıkların adımlarım kirli sarı tereddütlerimin can yongası paramparça o sendin göz aklarının kılcal damarlarına vurgunluğumdu kusura bakma sevmek dolaylı ayıplarımın üstünü örtemiyorum ne yazık ki güneş balçıkla sıvanmaz gülüm dudaklarımda gizlediğim isminin baş harfiyle avunmayı da öğrendim... dur aydınlıkları yıkamam lazım hiçbir ufka ağlamadan bakamıyorum bir daha hiçbir kötünün tekrarı olmasın aramızda sadece kuşların göç çığlığı... gözlerimde babamın ezikliği hiçbir dengeyi anlamıyorum artık mevsimlere ön yargım kalmadı içimde sensiz yarattığım sessizliği haykıramıyorum... Kağan İşçen |
aydınlıkları yıkamam lazım
hiçbir ufka ağlamadan bakamıyorum
bir daha hiçbir kötünün tekrarı olmasın
aramızda sadece kuşların göç çığlığı...
şiir muhteşemdi..
ama bu kısım on defa okudum belki...
bu kısım çok güzeldi..
imge girdabında şiir okumanın hazzına vardığım ender sayflardan biri sayfanız..
teşekkür ederim şair dost bu güzellikler için..
saygılar..