Hüz(n)ün Çocuklarıey öfkesinde kan kusturan aşk her an devrilen bakışlarının feryadıyla yaslan bana akşamdan kalsın düşlerinin kesik kollu gülüşleri hantal yürekli masallarda yitirdin melek yüzünü ey göğsünde mahşerler çatlayan hayat eteğinden dökülen umutla yazıl bahtıma iziyle çiçeklendir hançerine sapladığın yarınları süzülsün sancısı korkunun, süzülsün ömrümün tortusu yaşanmayanlardan burgaçlanır sular dal Ey omzunda dalgın bakışlarımı unuttuğum şehir Kirpiklerinde hezeyanlarımı uyuttuğum adam Tutuşsun şimdi yağmurlar so ey gövdesini çarmıha geren şair ufkuna takılan sevgisizlik yansın bir anda rüzgârda küllensin, asi sarhoşluğunun yankıları ölümlerde parlatacaktır söz, kaybolan yıldızını uğurladım hüznün çocuklarını son şimendiferle bulutlar karşılayacak sus ey aşk s o n sözcük ölümden doğacak… _asmin_&-melankolia- |