Sabiha Erkul’a

Böyle zamanlarda unuturum yaşımı
Önüm, arkam, solum nere
Aynalara çalışıyor tam mesai zaman
Bahçe kokusu yayılıp tütüyor
Burnumun direğinde.
Sular kırk kilit
Her köprü sınıyor adımlarımızı
Alttan baktıkça gökyüzü
Üstten baktıkça intihar
Doluyor ciğerlerine insanın mavi
Hangi yönde durursan bir doğrusu var.
Böyle zamanlarda unuturum adımı
Bir kuşa kanat olurum da
Kendi göğümden vurulurum
Dilsiz duayım, okunurum gece gündüz
Masum kişi niyetine
Beş para etmez satsam da sevdalığım
Pahasından ucuza bozdurulurum.

Çek karanlık dilini ensemizden sevgili ölüm
Kapat kötü kokan ağzını
Yudumlarken kan kırmızı şarabını
Ruhuma taktığın kanca boşlukta,
Bedenim içi boşalmış kuştur, hafif
Doldurabilirsin artık dilediğin acıyla.

Bir elim defne, bir elim nergis
Renkahenkti soluduğum zaman
Parlamıyor nicedir gözlerimdeki ametist.
Çek soğuk elini tenimizden sevgili ölüm
Bir yaz daha borç ver üşümelerime
Bu son rüya olmasın, gitmeden gördüğüm.