SICAK
gölgeni bile severim senin
üzerine sıcağımı serecek kadar hem de dedi üşüme diye yakıyorum bütün resimlerimi siyah beyaz akıyor gözyaşları zamanın gözlerimin en mahrem yerinden gözlüyorum ellerini dedi ki öpülmek için yaratılırmış bazı güvercinler öyle soluksuz kaldı gece çırılçıplak karşımda ışıdı tüm sular, kabardı okyanus mavi kavi rüzgarlar akıp geldi nefesinden gölgen gölgemin koynunda nasılda sıcak ellerimi bıraktım yürüyorum sırat’ında ki bozulmuş tüm yeminler okunuyordu suratında üfledi bir dilek tutup içinden, söndü yalnızlık kandili avuçlarında sabahlamak dedi, sürerek gövdemi namluna gözlerimin yeri yok bakmazsan kendim, kendimin kıyameti nasılda soğuktu alnın yaz ortasında ne yapılır bilmem, bana bıraktığın bu can’la… |